Een raar verhaal achter een kruis 1
Men zegt dat de geschiedenis , eens in de zovele tijd , zich “herhaalt” . Ook in de Limburgse Kempen.
Na 250 jaar te zijn weggeweest ,..leken ze weer héél even terug te komen :de Bokkerijders versie “2.0” !
In de Lentedagen van 1944 kwamen regio Beverlo -Beringen-Hechtel -Koersel meldingen binnen van
ongeruste burgers (en boeren) , over gewapende soldaten met SS signatuur , die plunderden , en het vooral hadden voorzien op …voedsel .
Het zou gaan om 5 “rovers” die bivakkeerden in het uitgestrekte heidegebied .
Ze droegen maskers van zwart stof (tankkledij) ,bij gebrek aan wat anders , maar deden verder geen moeite om hun Waffen SS runen te verbergen .
Andere compagnies ,waartoe de jongeren behoorden , lagen inderdaad ook in de regio verspreid rond het Truppennûbungzplatz Beverloo.
Maar…dit unieke groepje meldde zich niét voor het dagelijkse appèl en deden nergens aan mee.
Wetende dat op dàt ogenblik Jochen (ook Joachim geschreven) Peiper ….inderdaad DE Jochen Peiper ( enkele maanden later , gerelateerd aan het massacre van Malmedy waarbij 86 Amerikaanse soldaten en 164 burgers uit Stavelot het leven lieten , tijdens het allerlaatste
Wacht am RheinArdennenoffensief van het III° Rijk) , een eenheid samenstelde in Limburg , om een te verwachten geallieerd offensief in te dijken .
In maart 1944 kwam de Leibstandarte Adolf Hitler van Joachim Peiper naar Limburg ,om uit te rusten van de vermoeiende campagnes in het oosten De rangen moesten voorzien worden met nieuwe recruten en materiaal .Limburg was erg geschikt : dicht bij Duitsland /ver van de geallieeerde
vliegtuigen/regio Berverloo had genoeg terrein om te oefenen ;want dit was zowaar nodig : de niewelingen waren amper getraind.
Abteiling des SS Pz.Rgts1 “LSSAH”.
Sommigen relativeren de daden van dit groepje als “kwajongensstreken”; anderen zien het als een ernstig militair vergrijp: gezien de SS normen ,die orde /gehoorzaamheid /discipline hoog in het vaandel schrijven .
Toch is dit verhaal ronduit komisch (daarna tragisch) : het lijkt bijna onmogelijk om je je enige tijd te onttrekken aan het toen geldende militaire stramien ; en toén golden nog steeds de “normale regels”… van de SS maatstaven .
Hoogst uitzonderlijk dus , dat een groepje “vrijbuiters” zich dagen en weken kon onttrekken , zonder dat het “iemand” opviel .Behalve dan de gedupeerden .
En toch valt hun afwezigheid blijkbaar niet op in de grootsheid en uithoek van de heidevlakte ; er kamperen leden van de Leibstandarte SS op eigen houtje.
Deze wisten onderling allemaal wel dat de oorlog niet meer te winnen was en de kwaliteit van de Erzats was matig ; de inzet en ijver buitenmaats laag.
Alsnog werd bij verrassing (toeval ?) het groepje na 3 weken gearresteerd door de Feldgendarmerie .
Na een kort , en ongrondig onderzoek vond op 28 Mei 1944 op de Houthalense(Helchteren) vlakte een Feldgericht plaats.(18.00 H)
Officieren Markus Jochem , Dr. Gerhard Franz ,Kommandeur Joachim Peiper , Kommandeur I./SS
Pz.Rgt .1 Kuhlmann en meerdere SS Führers waren daarbij aanwezig;Als verdediger trad Nachrichtenoffizier SS Ustuf Helmut Pönisch op .
De aangeklaagden bekenden schuld ,maar vroegen een kans om zich elders aan het front te bewijzen , om zo hun schulden af te kopen .
Maar het oordeel was hard en meedogenloos , en de veroordeelden werden bij executie terechtgesteld door een 15 delig peleton.
De jonge mannen begrepen niet eens wat hun overkwam….Naar eigen zeggen waren ze gedurende de hele tijd “gewoon” op hun onderduikadres , zo u wil , aanwezig geweest en werden ze niet eens gemist door hun Gruppen- of Zugführer !
Genietend van het mooie weer en compleet zorgeloos werden ze bij toeval ontdekt !
Hoe dan ook : het is duidelijk dat dit voorval “als voorbeeld” moest dienen , en er binnen het regiment , benadrukt werd , dat dit soort dingen niet werd getolereerd .
Na de excecutie liet Joachim Peiper de andere en nieuwe recruten langs de lijken marcheren .
Dit gebeuren werd niet eens gezien als straf , maar een signaal aan de nieuwelingen .Men wilde duidelijk maken dat men het niet hoog ophad voor die nieuwelingen , en dat ze lang niet het respect konden opbrengen van die geharde veteranen .
Er waren er ook die een ander en beter initiatief toonden om hogerop te geraken ; waarbij , in teneur , de Treurgracht in Leopoldsburg een, opnieuw , dieptepunt betekende in menselijkheid.
Gehoorzaamheid en discipline waren EN bleven , ook in dit 5° oorlogsjaar een belangrijk gebod .
Dezelfde avond werd het bevel uitgevoerd .
Triebke (18 jaar) , Detlaff , Wuth en Riedinger werden terechtgesteld en alle 4 werden ze , nu , begraven op het Oorlogskerkhof in Lommel.
Opvallend : de 5° beschuldigde , hoewel ook ge-excecuteerd : Arthur Muller werd NIET in Lommel op 28/5/1944 begraven .
SS Schtz. Hugo Triebke ; blok 25 .Graf 38.
Een intigrerende zaak .